tranen van geluk
elke keer als je weggaat
neem je een stukje van mij mee
de tijd roept mij
als het over jou gaat
je te helpen
om de tranen van ellende
weg te spoelen
en ze om te toveren
tot gelukstranen
jij hoeft niet meteen
een vlinder te zijn
ook al smelt ik vanbinnen
komen de onvergeetbare gelukstranen
weer door je ogen
naar de mijne
dan gaat er alles door me heen
van dichtgeslipte oogleden
tot aan trillende handen
zie ik niet langer meer
jouw doorgelopen ogen
in de mijne
ze zijn opeens
door iets wonderbaarlijks
wat liefde heet
verdwenen in de duisternis
johan hijzelaar
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Woensdag, april 21, 2010 09:29 |
| ja tranen van geluk mooi integer gedicht zo kan houden van zijn in de puurste vorm groetjes Sonja |
|
| K@trien: | Donderdag, april 15, 2010 19:43 |
| Liefdevol schrijven ! Groetjes K@trien |
|
| M-Rose: | Donderdag, april 15, 2010 16:15 |
| emotievolle beschrijving-graag gelezen | |
| ~MeLoDy~: | Donderdag, april 15, 2010 14:41 |
| mooi ! en droef... gr. MeLoDy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: johandedichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2010 | ||
| Thema's: | ||