Droomland
Ik voel rillend
je wezenloze droom naast me
als onbewerkt marmer uit
Turkse rotsen
gehouwen.
Ik begrijp
de kleurloze beelden
niet.
Je schaduw
tegen het uitbundig
zonlicht
doet me
huiveren.
Ik denk aan vroeger.
De klanken van je uitgedoofde
stem
tegen een achtergrond
van bonkende golven
uit een roerloze
zee.
Een rivier die ontspringt
in de bergen
van het heelal
waar de wolken
wonen
die mijn bewustzijn
inpalmen
zodat ze mijn eigen zijn
omarmen.
Zij willen begrijpen
wat niet is.
Om de droom
in mijn onderaardse grot
te vermoorden.
je wezenloze droom naast me
als onbewerkt marmer uit
Turkse rotsen
gehouwen.
Ik begrijp
de kleurloze beelden
niet.
Je schaduw
tegen het uitbundig
zonlicht
doet me
huiveren.
Ik denk aan vroeger.
De klanken van je uitgedoofde
stem
tegen een achtergrond
van bonkende golven
uit een roerloze
zee.
Een rivier die ontspringt
in de bergen
van het heelal
waar de wolken
wonen
die mijn bewustzijn
inpalmen
zodat ze mijn eigen zijn
omarmen.
Zij willen begrijpen
wat niet is.
Om de droom
in mijn onderaardse grot
te vermoorden.
Reacties op dit gedicht
| gestrande mucho: | Donderdag, april 15, 2010 17:20 |
| het zal wel poezie zijn terug naar je roots, jij |
|
| lexx: | Donderdag, april 15, 2010 16:43 |
| ik zou de regels wat langer doortrekken, dus niet zo afkappen om het gedichterig te laten lijken he. dan heb je beter resultaat. | |
| Stip: | Donderdag, april 15, 2010 16:18 |
| intens gedicht |
|
