Creep...
Creep…
zie hoe wrang en wreed
jouw daden invloed hebben
op dit moment van ongeloof
een eeuwigheid zowaar
dat sluipen in het duister
langs lang vergeten stegen
nog altijd de stempels dragen
die men je toe schrijft
(de spanning waagt zijn kansen)
een generatie
van vergiftigde geschenken
die ik als toeschouwer
meestal onzichtbaar in ontvangst
moet nemen
-wees nu maar stil-
opgelucht hap je naar adem
en verliest de elastiek zijn spankracht
ik heb geen spijt van de dingen die ik doe
ik ben gewoon mezelf
en dan zijn we er toch gewoon weer klaar voor
ja toch…
esteban 16 April 2010
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Zaterdag, april 17, 2010 07:38 |
| weeeeeeeeeeeekend!! :) | |
| windwhisper: | Zaterdag, april 17, 2010 06:54 |
| erg mooi en zeer zeker waar wat de laatste zin blootlegt lieve groet Cobie fijn weekend Esteban |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, april 17, 2010 02:42 |
| Gewoon jezelf, dan ben je er terug weer klaar voor, dat is zeker waar! Beste groetje, Jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2010 | ||
| Thema's: | ||