Haar temperament en haar hart waren zo onrustig en weerbarstig als de zee.
De schepen die naar de haven probeerden te komen, hadden er moeite mee om de hoge golven te verslaan.
Haar ogen schoten vol vuur toen ze in de late nacht dat ene schip zag.
De mannen waren druk bezig op het dek en waren er niet van bewust dat ze gade geslagen werden. Alleen de kapitein.
Zwijgend als het graf staarde hij naar de haven waar de jonge dame stond. Slechts gehuld in een wit gewaad stond zij daar in de stromende regen.
Haar ogen vol vuur maar ook vol verdriet. De wind speelde ongeduldig met haar haren en verspreidde haar geur zo ver, dat hij hem zelfs kon ruiken.
Hij was zoet. Toen ze door had dat ze zelf gade werd geslagen, richtte ze haar blik op hem. Slechts een zwoele glimlach van herkenning verscheen er op haar gezicht.
De kapitein grijnsde zelf ook even en keek naar zijn mannen op het dek.
Toen hij weer naar de haven staarde, was het meisje verdwenen en met haar de storm.
Even leek het een droom, maar haar geur dreef die gedachte al snel weg.
Fantasy 20-04-2010
| Peter van Tiel: | Dinsdag, april 20, 2010 17:52 |
| Heel mooi dit! Bedankt voor je goede wensen. Groetjes, Peter. |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, april 20, 2010 16:22 |
| mooi mooi gr.janny |
|
| Autumn2: | Dinsdag, april 20, 2010 13:37 |
| Mooi stukje proza! | |
| Auteur: Fantasy |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2010 | ||
| Thema's: | ||