Versplinterde elementen
Ik voel je warmte
als zonnestralen die me omringen.
Ik hoor je stem
in hoge bomen zachtjes zingen.
Je streelt mijn wang
bij ieder vleugje wind.
Liggend in het hoge gras
is waar ik je stem terug vind.
Je gezicht krijgt vorm in de lucht
op het land, aan de zee.
Nee
je bent niet dood
enkel versplinterd,
versplinterd
met de elementen mee.
. 11je
Reacties op dit gedicht
| Peter van Tiel: | Donderdag, april 22, 2010 12:55 |
| Mooie herinnering aan je lieve vader. Je moet veel van hem hebben gehouden. Fijne dag verder. Liefs, Peter. |
|
| switi lobi: | Woensdag, april 21, 2010 15:47 |
| Die elementen laten het herinneren extra mooi zijn.. prachtig geschreven 11je. Liefs, switi lobi |
|
| Quicksilver: | Woensdag, april 21, 2010 13:55 |
| mooi geschreven elfje! liefs,dicky |
|
| spring-in-het-veld: | Woensdag, april 21, 2010 10:34 |
| oh..mooi neergezet! graag gelezen, springihv |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _11je_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2010 | ||
| Thema's: | ||