Namens haar
Ze miste mijn manier van kussen
tastend en daarna wat harder
zachter met tongen tegen elkaar
Vervolgens het sabbelen aan een lip
zachtjes bijten en vertrouwen krijgen
zij hield van mij en ik van haar
Zij en ik groeiden in de schaduw
die we deelden met elkaar totdat
het spoor van ons verloren ging
tastend en daarna wat harder
zachter met tongen tegen elkaar
Vervolgens het sabbelen aan een lip
zachtjes bijten en vertrouwen krijgen
zij hield van mij en ik van haar
Zij en ik groeiden in de schaduw
die we deelden met elkaar totdat
het spoor van ons verloren ging
Reacties op dit gedicht
| Stanislaus Jaworski: | Zondag, april 25, 2010 09:03 |
| springihv grappig dat in de beperking het eeuwige mogelijk lijkt vooral in kleine dingen |
|
| Stanislaus Jaworski: | Zondag, april 25, 2010 09:01 |
| spring-in-het-veld: | Vrijdag, april 23, 2010 12:14 |
| zo gaat het maar al te vaak helaas..het zou eeuwig moeten kunnen duren he? groetje, springihv |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2010 | ||
| Thema's: | ||