Over het roepen.
ik heb mij achtergelaten
ik ben mij kwijt
in de weemoed die langs enkels schuurt
ritselend als gras
op velden waar een andere, purperen zon staat
en heimelijk fluistert van zijn wil
er is een plaats waar ik soms ga
omdat het water gif is, en het gif daar mijn water
maar het gaat, het gaat altijd
en houdt zich voor niemand stil
daar draait het om mij, of ik om het
de diepte die niet sterft maar tegen de schaduw krast-
groeit en mij geduldig gade slaat
en het doek dat deelt is bruin (oud vuur, oud zeer)
bolt zich om mijn handen
te veel stof
te zwaar
ik ben voorbij die laatste plaats
de wijnrode slaap van het licht
voorbij het rennen en
het stoppen
daar waar de waanzin dicht
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, juni 07, 2014 22:03 |
| Erg goed geschreven! | |
| september: | Zaterdag, juni 07, 2014 22:00 |
| Erg goed geschreven! | |
| Imogen: | Zondag, november 07, 2010 12:37 |
| Thanks voor je reactie! Ben even bij jouw gedichten gaan lezen, vind hier vooral het begin en eind sterk |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, april 24, 2010 18:45 |
| voorbij die laatste plaats, wordt het zoeken naar terug, waar je jezelf achtergelaten hebt, een verdoofde verbeelding... schitterend! liefs kerima ellouise |
|
| Oorlam: | Zaterdag, april 24, 2010 14:17 |
| sterk! | |
| Quando: | Zaterdag, april 24, 2010 11:10 |
| Op de vierde strofe na, geniaal. Einde is goed. | |
| mooi niet mucho: | Zaterdag, april 24, 2010 09:05 |
| he, lekker gek en nog goed te lezen ook :D |
|
| trucker klaas: | Zaterdag, april 24, 2010 08:31 |
| tijd voor een andere reisorganisatie ... :( sterkte , fraai schrijven ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2010 | ||
| Thema's: | ||