Water en vuur
Over je bedding
speelde de ruimte
van je vruchtbare adem:
zilver dat wonden heelde
en harde klanken
streelde met de
branding van je golvende lach.
Over het water
weefde je de uren
als broze schakels aaneen:
je bad tot de zon
die purper in de schoot
van een nog vroege ochtend
alleen voor ons beide scheen.
Ik weet de naam die jou kan eren
wanneer mijn vuur zich in je boezem stort;
verterende vlam aan de waanzin van de oever
in mijn laatste bedwelmende uur:
een op de rand van verlangen uitgeput vuur.
speelde de ruimte
van je vruchtbare adem:
zilver dat wonden heelde
en harde klanken
streelde met de
branding van je golvende lach.
Over het water
weefde je de uren
als broze schakels aaneen:
je bad tot de zon
die purper in de schoot
van een nog vroege ochtend
alleen voor ons beide scheen.
Ik weet de naam die jou kan eren
wanneer mijn vuur zich in je boezem stort;
verterende vlam aan de waanzin van de oever
in mijn laatste bedwelmende uur:
een op de rand van verlangen uitgeput vuur.
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zaterdag, april 24, 2010 18:35 |
| heel erg mooi en heel graag gelezen! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: CASTELEIN RONNY | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2010 | ||
| Thema's: | ||