Bomenlandschap
de maan schijnt boven de rand
van een zwart bomenlandschap
aan het einde van de tuin
een ring van schijnbare nevel
draagt het weerkaatsend licht
tot aan flarden van pluizige wolken
de slaap wil niet vlotten
en zie in het hoge gewelf
een engel van vreugde dansen
ik lijk de vrijheid te vieren
aan geketende gedachten
en in mijn rieten stoel
een sigaret voortdurend vragen stelt;
heeft het leven mij bedrogen met verwachten
of zag ik de zon door een bril zonder glazen
hoe het ook zij, mijn geest is te helder
voor mijn slaaptegoed in bed:
het bloed blijft door de hersenen razen
ik tuur in de verte van het verleden
en verdwaal in de massaliteit van minuten
die wel verstrijken, maar als de dood zijn
voor het ongrijpbare heden
hoe is de zomer
waarin ik het gras kan ruiken
of de ogen van een kind die sprakeloos
over de toekomst vertellen
en de zucht van verlichting
na een zit op een Amsterdams terras
van een zwart bomenlandschap
aan het einde van de tuin
een ring van schijnbare nevel
draagt het weerkaatsend licht
tot aan flarden van pluizige wolken
de slaap wil niet vlotten
en zie in het hoge gewelf
een engel van vreugde dansen
ik lijk de vrijheid te vieren
aan geketende gedachten
en in mijn rieten stoel
een sigaret voortdurend vragen stelt;
heeft het leven mij bedrogen met verwachten
of zag ik de zon door een bril zonder glazen
hoe het ook zij, mijn geest is te helder
voor mijn slaaptegoed in bed:
het bloed blijft door de hersenen razen
ik tuur in de verte van het verleden
en verdwaal in de massaliteit van minuten
die wel verstrijken, maar als de dood zijn
voor het ongrijpbare heden
hoe is de zomer
waarin ik het gras kan ruiken
of de ogen van een kind die sprakeloos
over de toekomst vertellen
en de zucht van verlichting
na een zit op een Amsterdams terras
Reacties op dit gedicht
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, april 29, 2010 23:55 |
| de zucht van verlichting vind ik nog het mooist, beetje dubbelzinnig, de verlichting, slechts een zucht. zo lees ik het en zo vind ik dat heel mooi. groet van pcp |
|
| M-Rose: | Donderdag, april 29, 2010 21:35 |
| de nacht openen met waakzame herinneringen ja laat de engel maar door vreugde dansen hanske de zomer tegemoet mooie poezie liefs van marose |
|
| kerima ellouise: | Donderdag, april 29, 2010 16:41 |
| het malen van terug naar verte en andersom vertelt over oeverloze labyrinten...de dag wacht dan trager... erg mooi dit prozadicht liefs kerima ellouise |
|
| mucho met de lach: | Donderdag, april 29, 2010 10:14 |
| erg goed ik vind de laatsten allemaal sterk |
|
| windwhisper: | Donderdag, april 29, 2010 10:04 |
| Hans ik las het net ook elders, een pracht dicht, de emotie is voelbaar lieve groet Cobie fijne lentedag |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt zu schlamm |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2010 | ||
| Thema's: | ||