Ochtend op het Toneel
ik open mijn gordijnen
en het licht valt binnen
als een spot
van het toneel
met het binnenschijnen
van het licht
voel ik een schuld
over mij heen komen
een schuld
die onterecht is
maar die ik wel voel
al is ze onbestaand
ik ben ongelukkig
maar al te vaak
soms zou ik willen sterven
maar het publiek in de zaal
blijft klappen
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Woensdag, mei 05, 2010 14:43 |
| Ongelukkig... hmmm ik ook Liefs, |
|
| wilgenkatje: | Zaterdag, mei 01, 2010 16:00 |
| Autumn2: | Vrijdag, april 30, 2010 12:54 |
| Zal je een staande ovatie geven, dan blijf je zeker! :-)x | |
| spring-in-het-veld: | Vrijdag, april 30, 2010 10:36 |
| supertrouper | |
| Lion10cc: | Vrijdag, april 30, 2010 10:33 |
| de toeschouwers die je leven bekijken zijn waarschijnlijk nog niet klaar om je te laten gaan naar stervensland vandaar het applaus Bart een applaus dat je elke dag verdient voor je grappige woordspelingen en verhalen. groet Leon |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Christa | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2010 | ||
| Thema's: | ||