Een hersenspinsel
Je ogen laten me verdwalen, je lach laat me diepste gedachtes stralen.
Ik mis je armen en benen, en andere delen die me geest doen strelen.
De uren in de nacht converseren met een drankje en wat eten, de tijd die niet stil stond want die waren we vergeten.
Het uitzicht als je lig te slapen waar ik uren van kan genieten, je mondgeur in de ochtend die me huidskleur doet verbleken.
Met passie wil ik je beminnen, maar de vraag is waar moet ik beginnen
Ik mis je armen en benen, en andere delen die me geest doen strelen.
De uren in de nacht converseren met een drankje en wat eten, de tijd die niet stil stond want die waren we vergeten.
Het uitzicht als je lig te slapen waar ik uren van kan genieten, je mondgeur in de ochtend die me huidskleur doet verbleken.
Met passie wil ik je beminnen, maar de vraag is waar moet ik beginnen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Rodney | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2010 | ||
| Thema's: | ||