toch
Toch
De winter was voor mij een kwelling
Ik wil niet meer leven, voor geen prijs.
Ik wilde mij verdrinken en stond al op de helling
Maar viel gelukkig op het ijs.
En nu ik jou weer zie, mijn rode bol,
Ben ik toch weer blij en dacht;
Te lang ontbeerde ik de lol
Van jouw heerlijk warme zonnevacht.
Ik baad mij weer met welbehagen
In het schuim van jouw gulle lach
Meer wil ik niet vragen
Ben blij dat ik weer gelukkig wezen mag.
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Zaterdag, mei 01, 2010 21:02 |
| zo zie je maar.....alles wordt anders,is aan verandering onderhevig en dat is de enige zekerheid die we hebben. Erg mooi geschreven Han. Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||