Om wie ik liefheb
Je begon weer te twijfelen
of de afstand niet te groot
de treinen op tijd zouden rijden
de zon wel op zou komen en ondergaan
waarna de maan zich manifesteerde
de aarde daarin ook een rol speelde.
Dat je niet begreep waarom juist ik
jou geheel vervulde. Daarom weg
kon blijven met een vliegend tapijtje
bij de hand en duizend en één dromen
maar hoe lang dat mocht duren.
De aarde beeft en je valt en rolt
als een bal over de vloer in het nu
tandenknarsend een toekomst tegemoet.
of de afstand niet te groot
de treinen op tijd zouden rijden
de zon wel op zou komen en ondergaan
waarna de maan zich manifesteerde
de aarde daarin ook een rol speelde.
Dat je niet begreep waarom juist ik
jou geheel vervulde. Daarom weg
kon blijven met een vliegend tapijtje
bij de hand en duizend en één dromen
maar hoe lang dat mocht duren.
De aarde beeft en je valt en rolt
als een bal over de vloer in het nu
tandenknarsend een toekomst tegemoet.
Reacties op dit gedicht
| spring-in-het-veld: | Woensdag, mei 05, 2010 20:38 |
| mooi gedicht, deze lees ik nu pas groetje, springihv |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||