Om het even.
Om het even.
Even was ik
jou vergeten,
even dacht ik
niet aan jou.
Even dacht ik
het is me
om het even,
maar wat ik
jou toch
zeggen wou.
Lief, het is me
nooit niet
om het even,
alleen met jou
wil ik een leven,
alleen met jou
wil ik nog
worstelen,
het verleden
uit gaan
borstelen.
Ook de pijn uit
het verleden
waar wij op zijn
uitgegleden.
Reacties op dit gedicht
| Just*mi: | Maandag, mei 03, 2010 18:56 |
| Wat een mooie zeg!& zo lief... | |
| windwhisper: | Maandag, mei 03, 2010 11:13 |
| echt vol emotie een menselijk gedicht waarin geworsteld wordt en waar toch de liefde de overhand in heeft mooi schrijven Jacques lieve groet Cobie |
|
| Fairouz: | Maandag, mei 03, 2010 09:45 |
| Ik weet het niet jacques..soms denk ik ( ik geloof niet in die ene eeuwigdurende liefde )Ik denk eerlijk gezegd dat je oude "liefdes "beter kunt laten rusten. Als ik aan de mannen in mijn leven denk dan denk ik liever aan hoe het eens was...Maar dat is natuurlijk helemaal je eigen zaak. Nog bedankt dat je zo af en toe mijn schrijfsels leest. Ja, leuk om elkaar op deze manier te leren kennen. Fijne dag, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacques Kuijpers. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||