Daar stond ik dan,
De zon scheen over mijn gezicht.
Ik zag jouw en jij zag mij
Even leek de wereld stil te staan.
Ik was vergeten hoe mooi je was.
Langzaam liepen we onzeker naar elkaar toe.
Een glimlach op me gezicht verraadde alle gevoelens.
Je zei oh daan je lijkt een engel zo lijk je te schijnen.
Ik wou zeggen dat ik nog steeds van je hield
Maar jij deed je vinger op me lippen en fluisterdedat ik je hoefde te zeggen,
Je ogen spreken wat je woorden nooit zullen zeggen mijn lieverd.
Een traan viel over mijn wang je hand ging van mijn lippen en ving de traan op
Het leek een diamand zo in de zon.
Je pakte mijn hand en kneep er zachtjes in.
Mijn liefde voor jouw is nooit veranderd waren de woorden die je zei.
Ik stond daar en wou alles tegen je zeggen,
Hoe erg ik je miste en hoeveel spijt ik had.
Maar ik kreeg geen woord over mijn lippen.
Iedereen stond om ons heen,
jouw vrienden mijn vriendinnen niemand leek het te snappen.
Maar wij zagen alleen elkaar.
Samen liepen we weg. Ver weg van de wereld die we kende.
Ineens bleef je staan. Ik keek naar je mooie bruine ogen.
Even voor een seconde bleef de aarde staan.
Jouw lippen raakte voorzichtig de mijne je ogen onderzochten mijn verbaasde blik.
Angstig naar mijn reactie.
Alles werd zwart dit had ik nooit durven dromen.
Toen het licht wederkeerde lag ik in je armen ik was thuis.
Je vroeg of ik dit echt wou ik knikte.
Jouw lippen raakte vol liefde de mijne weer aan
even stopte je en raakte je me met je neus de mijne.
Oh danielle je bent zo mooi
Dit was het laatste wat ik me herinnerde.

Toen gingen mijn ogen langzaam open proberende terug te keren naar die fijne wereld.
Maar al snel besefte ik.
Dat het allemaal een droom geweest was.
Nooit… nooit zal deze droom werkelijkheid worden.
Misschien… nee, het kon niet.
Ik mis je! Waren de woorden die ik zei.
Waarna mijn ogen weer sloten maar deze keer om nooit meer open te gaan.

Vaarwel mijn liefste.