Verzwegen.
Ik fluister je in gedachten verzonken
dat ik zwijgen zal tot in het diepste woord
zoals eens mijn angsschreeuwen klonken
toen ik jou levenloos vond
Mijn tot as verbrandde weten
verpulverde liefde, verblindde zicht
als ook mijn schrijnend zwart verleden
geven me het gevoel alsof ik stik
Krassen, wonden, vloeiend bloed, een zee
een zee van angsten die ik zwijgend adem
verwarring over alles wat ik niet meer weet
hoe lang kan ik deze zwaarte nog dragen.
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Maandag, mei 10, 2010 11:54 |
| heftig dit het leven heeft zijn prijs sterkte hier mee groetjes Sonja |
|
| NoDo: | Woensdag, mei 05, 2010 20:30 |
| Sterkte. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stella Complete | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||