Afscheid
Ze telden nooit de
tranen in je ogen,
ze hebben nooit je blik verstaan,
ze hebben nooit je pijn begrepen
toen je die avond weg zou gaan.
Dat ik de zorg in mij zou dragen
als duisternis door 't licht zou dagen
en nachtwind uit de hemel kwam.
Je verdween met stil verdriet
en ik begreep dat toen nog niet.
Bij het sterven van het laatste licht
heb ik mijn ogen naar omhoog gericht.
Toen heb ik je pijn begrepen
en ook je blik verstaan,
want 'k wist dat je alleen moest gaan
tranen in je ogen,
ze hebben nooit je blik verstaan,
ze hebben nooit je pijn begrepen
toen je die avond weg zou gaan.
Dat ik de zorg in mij zou dragen
als duisternis door 't licht zou dagen
en nachtwind uit de hemel kwam.
Je verdween met stil verdriet
en ik begreep dat toen nog niet.
Bij het sterven van het laatste licht
heb ik mijn ogen naar omhoog gericht.
Toen heb ik je pijn begrepen
en ook je blik verstaan,
want 'k wist dat je alleen moest gaan
Reacties op dit gedicht
| spring-in-het-veld: | Donderdag, mei 06, 2010 16:03 |
| ontroerend geschreven | |
| Quicksilver: | Donderdag, mei 06, 2010 13:54 |
| emotievol en ontroerend raak gedicht liefs,dicky |
|
| switi lobi: | Donderdag, mei 06, 2010 09:00 |
| Bijzonder rakend.. Groet, switi lobi |
|
| windwhisper: | Donderdag, mei 06, 2010 08:46 |
| heel verdrietig maar vol emotie en toch dat warme van begrip lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: CASTELEIN RONNY | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||