Met messen scheur ik leugens aan stukken
komt de verstikkende waarheid aan het licht
ooit komt een keer, dan zal het lukken
dan is het voor het laatst dat ik stik
Rood, doordringender en warmer dan ooit verwacht
bitterzoet, verlavend? misschien, maar ach
de pijn is als zoenen van een eeuwige vriend
de hitte is van roepen in het donker, zonder te zien
Bloeddorts,
meer dan ik lippen heb gekust
spanningen die mijn lijf doen sidderen
de volgende, dieper wordende wond
vind ik misschien dan ooit de rust
daar, zoals ik de dood zal beminnen.