Niemand
Binnen een vesting van graniet
stierf mijn hart in bitterheid
toen chronisch celibatair leven
verstoken bleef
van vurige verliefdheid
en een ja voor het leven.
Ik voelde een intens verdriet
dat de oevers van emoties overstelpten
en ik verzoop
in een tranendal van altijd.
stierf mijn hart in bitterheid
toen chronisch celibatair leven
verstoken bleef
van vurige verliefdheid
en een ja voor het leven.
Ik voelde een intens verdriet
dat de oevers van emoties overstelpten
en ik verzoop
in een tranendal van altijd.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Zondag, mei 09, 2010 20:29 |
| das erg droevig geschreven! lieve groet dicky |
|
| switi lobi: | Zondag, mei 09, 2010 18:08 |
| Oeiii, da''s koud... Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: johannijmeijer | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||