Ik heb het geluk gehad met jou een paar jaar te kunnen delen,
we zijn uit elkkaar en de tijd kan de pijn niet helen.
Onverwachts moet ik steeds aan jou denken, er is niets meer op deze wereld dat m'n hart kan krenken.
Spijt komt te laat en ik er moeilijk mee leven,ik wou echt het beste van mezelf geven.
Langs alle kanten werd me verteld dat je in zonde zou verkeren, daaruit trek je conclusies en ik dacht:'moet ik alweer levenslessen leren?'
In het begin leek het wel dat we gek op elkaar waren,
voor het eerst in m'n leven zag ik het huwelijksbootje uitvaren.
ik heb het tevens zwaar en kan je echt niet vergeten,
nochtans heb ik hardere situaties verbeten.
Kon ik de tijd maar terugdraaien,dan verloste ik je uit de handen van die haaien.
Ik weet dat re mensen zijn die je leven controleren,had hetzelfde probleem maar heb het tij eigenhandig voor mezelf en m'n zonen kunnen keren.
Mijn vurigste wens nu en terstond is dat jij met je dochters tot ons komt.
het is nooit te laat,hoe langer je wacht des te meer haat.
Na onze breuk had ik een visioen en dat was echt geen droom,wij trouwden in een open volkswagen kever met veel chroom.
Dat beeld zal nooit van m'n netvlies verdwijnen,hoe lang ga je me nog negeren en laten wegkwijnen?
Je weet best wel wie ik ben en waar ik echt voor ga,
denk eens goed na en leg me terug in de bovenste la.
je bent moeilijk bereikbaardaar er een ander m'n plaats heeft ingenomen,volg je hart ,met wie zou je echt willen samenwonen?
Je kan onze tijd tesamen toch ook niet helemaal vergeten,konden we elkander nog eens zien,misschien zouden we het mekaar toch nog vergeven.
ik verplicht mezelf om te stoppen met dit schrijven want het is een feit,ik zou nog uren kunnen doorgaan,wat moet ik anders aanvangen met deze verloren en dode tijd?
We hebben van elkaar geproefd hebben we gezegd,vanwaar dit onrecht.
voor mij was je op en top vrouw,toevallig degene waar ik het meeste van hou!

just like me