Marionet van de zee
Marionet van de zee:
Vingers strelen zachtjes langs mijn wang.
Ze zijn koud en bezorgen me een lichte rilling.
Je kijkt me aan met je blauwe ogen. Ze staan droevig, maar toch bezorgd.
Je lippen zijn zacht roze en worden verbeten onder je witte tanden.
Zachtjes haal je adem, terwijl ik niet in staat ben om me te bewegen.
Slechts het lichaam van een marionet.
Met beiden handen pak je mijn gezicht vast en trekt hem zachtjes naar je toe.
Om me met vurige lippen te kussen en mijn lichaam te verwarmen met intense gevoelens.
Je handen laten me los en glijden zachtjes naar beneden tot dat ze mijn handen gevonden hebben. Je kijkt er na en houd ze stevig vast.
De wind waait door je blonde haren en neemt de zoute lucht van de zee mee.
Ergens in een ooghoek welt een traan.
Uiteindelijk verdwijnt de warmte en verdwijnt je greep om mijn handen.
Waarna je verdwijnt met de golven van de zee.
Fantasy 10-05-2010
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Maandag, mei 10, 2010 17:08 |
| de zee heeft diepe wateren hij neemt en geeft lieve groet sonja |
|
| Meneer Zes: | Maandag, mei 10, 2010 16:12 |
| Niet slecht, dit. Het heeft weemoed. Meneer Zes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fantasy |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||