Godin van de zee
Godin van de zee:
Slechts gehuld in een wit gewaad, staat ze aan de kade.
Niemand om haar heen, alleen zij en de zee.
De wind speelt onschuldig met haar haren en laat de gouden krullen dansen voor het leven. De zee slaat woest op de rotsen, om te laten zien dat dit zijn terrein is.
Onbevreesd stapt ze naar voren.
Met beiden handen trekt ze haar gewaad omhoog en wiebelt met haar tenen in het water.
De kou omringt haar meteen en bezorgd rillingen over haar rug.
Met koude blauwe ogen staart ze zwijgzaam voor zich uit.
Haar mondhoeken krullen lichtjes als er ergens in de verte een schim te zien is.
Langzaam komt hij dichterbij tot hij tien meter voor haar staat.
Ze glimlacht en laat haar gewaad uit haar handen vallen zodat het in de zee valt.
Zwijgzaam staren ze elkaar aan.
Tot dat de zee haar opslokt en haar sporen wist.
Fantasy 10-05-2010
Reacties op dit gedicht
| spring-in-het-veld: | Maandag, mei 10, 2010 17:32 |
| je schrijft eigenlijk best oke,ik heb er net een paar uit je lijst gelezen groetje sihv |
|
| De kleine Vos: | Maandag, mei 10, 2010 17:11 |
| je hebt veel met de zee zwemmen is nog te kout blijf nog maar hier! groetjes Sonja |
|
| Wizkid-666: | Maandag, mei 10, 2010 16:40 |
| Mooie! De schim ving haar geen angst aan! Zij werd erdoor gefascineerd (kleur of transparant) en zo werd dit haar ondergang! Leuk! Wizkid-666 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fantasy |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||