Een schelp in het zand,

Met ontblote voeten lopen door het witte zand, wat echt iets weg heeft van een suiker laagje.
Het zand wat is opgewarmd dankzij de vuurbol daar hoog in de lucht, die ieders ogen door er (als is het maar even)
naar te kijken laat tranen.
Elke stap die je dichter bij het heldere water zet, kraken er schelpen onder je voeten, pijn voel je niet want daar is
het vooruitzicht.
Het vooruitzicht van een heldere zee, met in de verte 2 kleine bootjes, rood en wit.
De zachte zeebries die je huid kust, en het gekwetter van de rotsvogel, wat je doet denken aan de tijd dat je op het
schoolplein stond, en van dit schouwspel droomde.

Het komt allemaal goed, het is allemaal goed