Waarom is het zo moeilijk

Ik wil zoveel vertellen maar ik kan het niet.
Ik wil gewoon niet dat iemand mijn verdriet ziet.
Ik weet niet waar ik met mijn gevoelens heen moet gaan,
Waarom zit het leven toch zo moeilijk inelkaar.
Er zijn zoveel dingen gebeurd,
hierdoor voelt het alsof ik vanbinnen ben gescheurd.
Al die verschrikkelijke dingen, en zoveel jaren lang.
Het maakte me zo ontzettend bang.
Het is nu eindelijk weer rustig thuis, mijn zus is sinds twee jaar uit het huis.
Thuis is het daardoor wel weer fijn, toch voel ik nog ontzettend veel pijn.
Ze heeft het niet gevraagd maar vergeven heb ik haar allang gedaan, ik kan het niet vergeten en kan daarom alleen maar verder van haar af gaan staan.
Met niemand van de familie is haar contact nog goed. Ook ik heb voor haar niet meer veel moed.
Ze blijft vreemd gedrag vertonen, ze heeft geen enkele vriend of vriendin meer over sinds ze op haar zelf is gaan wonen.
Iedereen begint haar door te krijgen, toch blijven haar leugenverhalen steeds meer stijgen.
Vanbinnen is ook zij helemaal kapot,
het is wel haar eigenschuld dat ze vanbinnen is verrot.
Ze kan me zo boos maken, ze weet hoe ze mij moet raken.
Toch is het ook medelijden dat ik vaak voor haar voel, het is niet zo dat ik het verkeerd bedoel.
Maar ik blijf hopen dat ik ooit weer eens echt gezellig met haar door de stad kan lopen zonder dat ik allemaal mensen zie kijken en verhaaltjes over haar verkopen.
Ze heeft het allemaal zelf veroorzaakt, maar een beetje geluk heeft ze nog niet meegemaakt. Juist HAAR moesten alle nare dingen overkomen, dingen die je je ergste vijand nog niet toe zou dromen.
Enge, beangstigende gebeurtenissen heb ik zelfs mijn beste vriendin nooit toevertrouwd. Ze weet alleen dat ik wegens omstandigheden niet meer zoveel van mijn zus houd.
Maar waar moet ik mijn verdriet nou kwijt? Deze lange weg zoeken naar een oplossing zorgt ervoor dat ik steeds meer lijdt.
Waarom zit de wereld zo moeilijk inelkaar?
Heeft iemand hier ooit wel eens bij stil gestaan?

Geschreven door

secret

Reacties op dit gedicht

secret vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Sweet inside:	Vrijdag, juli 18, 2003 19:05
Vergeven kan altijd, Vergeten niet. Hou vast aan de mooie momenten. En bouw aan je toekomst en die relatie tussen jou en je zus. Het verleden is gebeurd ... Maar de toekomst moet zich nog schrijven ... Greetzzzz Wimpie

rainbowke:	Woensdag, februari 12, 2003 08:07
veel sterkte en geef niet op denk niet alleen aan de slechte momenten, maar denk ook aan de goede dikke knuf en kus

victor ruhlmann:	Zaterdag, maart 16, 2002 21:52
Vraag haar wat jij van haar wil.Ze heeft je nodig.Veel sterkte.

Angel:	Donderdag, december 13, 2001 11:40
jeetje, het is net of dat gedicht van mn broertje afkomt!! ik ben vorig jaar ook het huis uitgehaald, en daarvoor was het ook altijd bonje!!! Echt een supergedicht!!! kuzz

joke:	Zondag, november 25, 2001 20:41
ocharme...weet ge,misschien is het gemakkelijker om uw verdriet te vertellen aan mensen die u en uw zusje niet kennen...ge moogt me altij mailen als da zou helpen... xxx-jes, Joke

michke:	Zaterdag, september 15, 2001 23:03
mijn zus had ook veel problemen, maar sinds ze weg uit het huis is en getrouwd is, hebben we een speciale band en kunne we niet meer zonder elkaar... ik hoop dat het bij jou ook zo gaat! veel sterkte michke

essie:	Dinsdag, augustus 28, 2001 15:48
Je moet ook met je eigen leven verder gaan maar vertel tegen je zus dat je van haar houdt en haar altijd blijft steunen! Maar krop het niet op! Vertel het tegen iemand!Ik hoop dat het lukt...Sterkte! xxx essie

PhOeNiXX:	Donderdag, augustus 23, 2001 23:08
Leef je eigen leven, maar blijf altijd om je zus geven!Dat heb ik ook bij mijn zus gedaan (na alle problemen) Kuss en greetz van PhOeNiXX

ingske:	Vrijdag, augustus 17, 2001 17:58
Ik hoop dat de situatie toch iets zal verbeteren. Veel sterkte. Laat je zus zien dat je ondanks alles nog om haar geeft.

:	Zondag, juli 08, 2001 14:11
en het ergste vond ik dat ik mijn fam er zoveel pijn mee dee

:	Zondag, juli 08, 2001 14:10
meid ik ben net als je zus ik heb veel leugens verteld en het is zo moeiljk om daar over heen te komen bijna niemand gelooft je meer en dat doet pijn en ik weet het wel het is mijn eigen schuld het heeft tijd nodig ik hoop dat je haar die tijd ook gunt ik heb hulp gehad gelukkig heeft me dat geholpen want nou ben ik weer een beetje gelukkig sterkte meid

Dorien:	Zondag, juni 10, 2001 16:18
mooi gedicht, ik leef erg met je mee. Het lijkt me echt k*t voor je om dit mee te maken. Ik hoop voor je dat je er met iemand over kan praten, want dit moet je niet opproppen en zelf proberen op te lossen. Sterkte x dorien

carlo:	Zaterdag, mei 26, 2001 18:18
ocharmpkes 'k wou dat je alles ook eens rooskleurig zag je mag me altijd mailen voor een woordje steun renember vrienden en vriendinnen heb je hier xxxx

:	Woensdag, februari 14, 2001 22:16
Je moet eens een keer naar je eigen fouten kijken i.p.v. altijd over die van je zus te zeuren.

Brenda:	Maandag, februari 12, 2001 15:48
Mijn broer en ik hebben nu al ruim 3 jaar lang ruzie, niet gewone ruzie maar hij maakt me kapot, met woorden en met daden, hij slaat me keer op keer. Niemand weet hier echt van, ik kan er met niemand over praten. Er zit me zoveel dwars, ook de scheiding van mijn ouders vorige maand. Ik denk dat ik je wel een beetje begrijp, thuis niet fijn vinden, ik haat het om thuis te zijn, ben steeds op mijn hoede. Ik denk ook dat jij je heel alleen voelt, dat doe ik namelijk wel. Ik heb het idee dat ik echt

Over dit gedicht

Auteur: secret
Gecontroleerd door: Wim
Gepubliceerd op: 01 januari 1970
Thema's: [Verdriet] [Familie] [Eenzaamheid]