Krassen
Bij elke Kras
Vergat ik even wie ik was
Wie ik wilde zijn
Ik voelde enkel de pijn
Zit het even niet mee
Dan kraste ik een nieuwe snee
Die me even deed vergeten
Aan wat ik allemaal liever niet wilde weten.
Ik dacht teveel na
Over waar het is fout gegaan
Het liefst draaide ik de klok wat terug
Om eeuwig stil te staan
Maar nu zit ik vaak alleen
En in mijn hoofd is het nooit stil
En dan is krassen het enigste wat ik echt nog wil
Vergat ik even wie ik was
Wie ik wilde zijn
Ik voelde enkel de pijn
Zit het even niet mee
Dan kraste ik een nieuwe snee
Die me even deed vergeten
Aan wat ik allemaal liever niet wilde weten.
Ik dacht teveel na
Over waar het is fout gegaan
Het liefst draaide ik de klok wat terug
Om eeuwig stil te staan
Maar nu zit ik vaak alleen
En in mijn hoofd is het nooit stil
En dan is krassen het enigste wat ik echt nog wil
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hilke! | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||