ongestild verlangen
mijn eerste lief, ’k ontmoette haar
steels onder ‘t licht van een lantaren
waar zoete lucht vereende onder glans
- hoe raar dit hart mij toen reeds voelde
altijd nog om ‘t geluk steeds weende
als was ‘k een mot die in de vlam
vergloeide – het maanlicht dat al bleek
op stenen viel – hoe zeer ik al je zoenen zoende
toch in een ongestild verlangen naar je riep.
sunset 16-05-2010
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Zondag, mei 16, 2010 17:48 |
| mijn eerste lief k ontmoette hem in la barque zonder lantarenlicht-da weet k nog mooie nostalgie INGO |
|
| windwhisper: | Zondag, mei 16, 2010 12:04 |
| fijn weer iets van je te kunnen lezen lieve groet Cobie goede middag Sunset Ingo |
|
| trucker klaas: | Zondag, mei 16, 2010 10:46 |
| een blik van weemoed in fraaie bewoording gevat groet ,klaas |
|
| Gert: | Zondag, mei 16, 2010 09:24 |
| Hij is weer fijn Ingo, erg mooi. Groeten, Gert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||