De deserteur
Nu zij over de heuvel verdwijnt
haar voet, been, billen rug
op het laatst het hoofd
dat voorwaarts kijken blijft
resteert alles dat is gezegd
alsof zij nog steeds in mij
de boventonen voert
Hoe haar handen mij als
met een strijkstok streelden
haar stem als het gezang
van een winterkoninkje klonk
haar tranen mij deden zwijgen
mij bijna deden blijven
bij haar die afscheid nam
haar voet, been, billen rug
op het laatst het hoofd
dat voorwaarts kijken blijft
resteert alles dat is gezegd
alsof zij nog steeds in mij
de boventonen voert
Hoe haar handen mij als
met een strijkstok streelden
haar stem als het gezang
van een winterkoninkje klonk
haar tranen mij deden zwijgen
mij bijna deden blijven
bij haar die afscheid nam
Reacties op dit gedicht
| Stanislaus Jaworski: | Vrijdag, mei 21, 2010 11:15 |
| Dankje spring, het doet mij deugd. | |
| spring-in-het-veld: | Zondag, mei 16, 2010 11:08 |
| die laatste 2 regels, wat aangrijpend, mooi geschreven, graag gelezen groetje springihv |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||