De lach die zich vormde
als hij naar je keek
de herkenning, alsof
je altijd die bekende leek
Teder, de omgang
in alle eenvoud en pracht
een betekenisvolle blik
is wat hij moeiteloos bracht
Gescheiden werelden
door het toedoen van woorden
als was het zijn zachtheid
die toonde wat we hoorden
Uren aan zijn zijde
kunnen vertoeven
niets van de wereld
moeten, hoeven
Nu, ben je toch
nog heengegaan
terwijl je wist dat ik dat
niet zou toestaan
Lang genoeg heb je al gestreden
voor jouw plekje in het onbegrepen heden
Dus,
ga nu maar.
Ga,
maar doe het
stil en teder
zoals je altijd was
en zoals je altijd zal blijven zijn.