aan een man verbonden
omdat hij mijn held was in verdrietige tijden
ik ben zo blij hem te hebben gevonden
mocht nu een feestelijk pad gaan leiden
hij verzachte al mijn diepe wonden
ik kon weer verder om voor het leven te strijden

hij is de allerliefste voor mij
zacht, beschermend en ervaren
hij maakt me best een beetje blij
na al die ongelukkige jaren
ik was betoverd toen hij zei
wat heb je mooie haren

complimenten kreeg ik genoeg
en de grote hoeveelheid liefde vulde mijn hart
liefde werd nog groter toen hij me vroeg
ik vind hem een jongen goddelijk apart
we gingen samen uit ons dak in de kroeg

merk dat hij ontzettend veel van me houd
zijn hele hart aan mij wil geven
maar waarom voelt het toch zo fout
hij heeft en is alles wat een man kan geven
maar waarom laat hij me ondanks zijn lieve woorden
toch zo koud..

ik wil van hem houden, hem koesteren
maar het lukt me gewoon niet oprecht
ik voel gewoon helemaal niets bij hem
hoe ik er ook voor vecht

het samenzijn gaat door
elke weekend ‘verliefd’ dansen
maar is dit het goede spoor

ik wil hem niet voor de gek houden
mijn gevoel voor hem is er gewoon niet
hij voelt vervreemd maar verdiend gouden
ik wil dat hij het ziet

wat moet ik nu toch doen
ik hem niet teleurstellen met mijn onechte zoen
nooit zou ik hem pijn willen doen

maar wat zegt u
als u zou staan in mijn schoen
zijn gevoelens bij een liefde niet het allerbelangrijkst?