Goud gegraveerde vlinders
En toen legde jij een zilveren sleutel
met goud gegraveerde vlinders in mijn handen
waarbij je knipoogde met een lieve lach, en er klonken
zacht fluisterend zinderend lieve woorden,
met een tere trillende stem.
*stilte*
Lieverd
eens gaf ik deze sleutel al eerder, aan die mij lief was.
Doch werd mijn tere ik beschaamt, waarbij vlinders
hun kleuren langzaam in het niets op lieten gaan.
Maar mijn liefste bij jou voel ik me geborgen,
en voel in mijn diepste
dat mijn hart de liefde weer kan doorstaan.
Waak over de sleutel, met je leven en
schuil het daar waar jou hart zingend klopt.
Verzeker ik jou van mijn altijd schermend mantel,
met armen als een onverzwakt schild om jou hart,
om alle liefde eeuwig te geven,
overvloedig steevast
mijn hele leven.
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Dinsdag, mei 18, 2010 23:45 |
| Prachtig verwoord dit! liefs, |
|
| DrieGeetjes: | Dinsdag, mei 18, 2010 23:43 |
| :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||