Zwart
ik lachte
een drup zwarte inkt
druppelde langs het schilderij van mn ziel
alles leek een reden te hebben
een reden die ik nooit begrijpen zal
je vertelde een ongeloof
die ik putte uit de waarheid
je vroeg me of het dit was wat ik wil
de stem die ik niet ken
schreeuwde en scheurde mn ziel ter flarden
de eigenheid van mn brein
vertelde dat ik spartelen moest
tegen de zwarte stroom
maar de reden van dit alles
is een diepte waarin ik ooit verdronk
geen koord te bespeuren die me naar de reden brengt
als drijfzand sleurt het me mee
de schuldigheid der wanhoop
een drup zwarte inkt
druppelde langs het schilderij van mn ziel
alles leek een reden te hebben
een reden die ik nooit begrijpen zal
je vertelde een ongeloof
die ik putte uit de waarheid
je vroeg me of het dit was wat ik wil
de stem die ik niet ken
schreeuwde en scheurde mn ziel ter flarden
de eigenheid van mn brein
vertelde dat ik spartelen moest
tegen de zwarte stroom
maar de reden van dit alles
is een diepte waarin ik ooit verdronk
geen koord te bespeuren die me naar de reden brengt
als drijfzand sleurt het me mee
de schuldigheid der wanhoop
Reacties op dit gedicht
| wegwerpertje mucho: | Woensdag, mei 19, 2010 10:30 |
| het is niet mooi maar daarom is het prachtig |
|
| wegwerpertje mucho: | Woensdag, mei 19, 2010 10:29 |
| goed gedaan :( |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Davy Ghysels | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||