Madelief
Ze belde al vroeg in de morgen
trots en toch zo in en triest verloren
het is me zelf gelukt, zei ze, een krans te vlechten
van madelieven voor op het graf van mam
ik zou graag willen dat je met me meegaat
om hem naar haar toe te brengen
want met jou erbij mag ik gewoon huilen
wat mij met thuisgenoten niet lukt
het sneed dwars door mijn ziel, dat ‘t niet kon
de stap naar buiten, door mijn beperking
en zacht zei zij, ik neem je mee in mijn hart
want daar woon jij en zul je altijd zijn
karinvangelder: | Woensdag, mei 19, 2010 20:02 |
zo mooi en heel lief he Maria ! wat zou ik ze graag nog eens willen plukken ! liefs van mij xx Karin |
|
Fantasy: | Woensdag, mei 19, 2010 18:59 |
Prachtig en intens. | |
isolina: | Woensdag, mei 19, 2010 18:09 |
zo intens mooi lieve maria ,ben er stil van !!! knuffel maria | |
Quicksilver: | Woensdag, mei 19, 2010 16:38 |
dit neem ik ook even mee in mijn gedachten, bijzonder ontroerend mooi gedicht liefs |
|
switi lobi: | Woensdag, mei 19, 2010 16:31 |
De oplossing binnen hartbereik.. zo ontroerend lieve Maria. Liefs, switi lobi |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, mei 19, 2010 16:22 |
Ontroerend gedicht Maria, er spreekt veel liefde uit Mooi en met de madeliefjes heel toepasselijk verwoord. Lieve groet Anneke |
|
lexx: | Woensdag, mei 19, 2010 16:08 |
goh, ik ben nooit zo goed met me gevoelens, ik weet alleen dat als mijn moeder doodgaat, ik ook verloren ben. mooi maria. |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 mei 2010 | ||
Thema's: |