waarheid
Waar denken eindigt
Waar gevoel gaat spreken
Verbannen door angsten
Verblind voor jou streken
Een zachte droom
Met het scherpe mes
Vanuit een zwartziend oog
Diep in mijn wereld
Verder vechtend
Mijn ogen open brekend
Kijkend naar de wereld
Die een chaos scheen te zijn.
Angst en tranen
Overvallen mij.
Het niet durven denken
Creëerde dit voor mij.
Waar gevoel gaat spreken
Verbannen door angsten
Verblind voor jou streken
Een zachte droom
Met het scherpe mes
Vanuit een zwartziend oog
Diep in mijn wereld
Verder vechtend
Mijn ogen open brekend
Kijkend naar de wereld
Die een chaos scheen te zijn.
Angst en tranen
Overvallen mij.
Het niet durven denken
Creëerde dit voor mij.
Reacties op dit gedicht
| Anootje ...: | Zondag, mei 23, 2010 18:23 |
| Mooi geschreven Groetjes |
|
| *pathos*: | Woensdag, mei 19, 2010 20:41 |
| ondanks de tranen durf jij te kijken kan jij nu gaan op eigen benen staan put nu kracht uit het leven waaraan jij al zoveel hebt gegeven en een nieuw leven ontvouwt zich de toekomst is voor jou |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Meldiriel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||