een traan vanuit je ooghoek
komt langzaam naar beneden gegleden
waar het zijn weg zoekt naar de grond
valt op mijn hand
die hem langzaam wegveegt
waar is je moed gebleven
jij die altijd
zo sterk stond in dit leven
jij die altijd
zei
kom maar bij mij
ik red me wel
jij die altijd
sterk wilde zijn
je huilt
tranen
van pijn