Je ging, en het bleef ijzig stil
onder je arm tilde je alle dromen
die wij samen ooit schilderde.
Een groot wit doek in het begin,maar
zoveel kleuren bezat het toen je die dag ging.
Gele sterren, in een blauwe lucht en verder op
de zon omringd met zacht roze wolken.
Violet gekleurde bomen, met een koor
van wit fluitende vogels. Een pittoresk kasteel
in groene weiden, lieve kinderen dansend in de tuin.
En zie daar, lig ik genietend bloemen te rijgen
terwijl jij zachtjes zingt.
Mijn hart neuriet zachtjes jou zang mee,
Kijk je in je ogen en voel me zo te vree.
Grote harten versieren het doek, en bonzen
ook jou ritme als
kabbelende golven in heldere zee.
Maar je ging,
en nam mijn kleuren die ik schilderde
op ons witte doek stilletjes onder armen mee.
Treurig bleef ik achter, waarbij ons droompalet
verwilderde en niets meer is dan een ijzige grijs vlek.
| trucker klaas: | Maandag, mei 24, 2010 22:05 |
| het samen op het doek , meegenomen zoek .... :( triest ,maar fraai verwoord groet ,klaas |
|
| Quicksilver: | Maandag, mei 24, 2010 21:51 |
| prachtig geschreven, je laatste strofe laat me even stil zijn. liefs voor jou |
|
| bonkie mucho: | Maandag, mei 24, 2010 20:00 |
| wat een klein lettertje. jammer:( | |
| _Lieverdje_: | Maandag, mei 24, 2010 13:30 |
| stilmakend prachtig geschreven liefs |
|
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||