mijn lieve kinderen
mooie ogen die lachen
maar verdriet er door
flink zijn en doorgaan
en een muurtje er voor
denken en het begrip
en in zien
tranen die branden
want in je hart breekt het
misschien.. voorgoed
helpen en weten
en toch zelf moeten doen
alle kussen van de wereld
kunnen het verdriet niet voor zijn
in een wereld waarin
mensen elkaar moeten liefhebben
en verder niets !
de werkelijkheid is anders
mensen nemen afscheid van elkaar
dat doen soms ook mensen
die zonder elkaar verder moeten leven
en niet anders kunnen ..in vertrouwen
vetrouwen om te leren
in jezelf en in mensen
allerliefst kind, wetend dat je uniek bent
alle liefde ook verdiend
vertrouw dan in de liefde die
mensen voor je koesteren
spiegel je ziel in dat vertrouwen
en straal uit wie je bent
je zult jezelf kunnen vinden