ERFURT
ERFURT
Jouw leven strak vast houdend
Terwijl het dartelt in de ogen van die kwast
Vreemd, maar het is niet aan jou
Want het is zijn hart, zo één van vrieskou!
Dan het verlossende schot
Vaste materie botst op de tere mensenhuid
Waarna het kraakt van brekend bot
Eindeloos, het bloed gutst luid
Veel zal het je dan niet meer doen
Want er was niet die ondraaglijke pijn
En de herinnering, die zal troostend zijn
Zelfdoding na de daad, de oen!
Elysium, 26-04-2002
Jouw leven strak vast houdend
Terwijl het dartelt in de ogen van die kwast
Vreemd, maar het is niet aan jou
Want het is zijn hart, zo één van vrieskou!
Dan het verlossende schot
Vaste materie botst op de tere mensenhuid
Waarna het kraakt van brekend bot
Eindeloos, het bloed gutst luid
Veel zal het je dan niet meer doen
Want er was niet die ondraaglijke pijn
En de herinnering, die zal troostend zijn
Zelfdoding na de daad, de oen!
Elysium, 26-04-2002
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Elysium | 
|
|
| Gecontroleerd door: Susan | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2002 | ||
| Thema's: | ||