Uit het gebarsten glas is hij opgestaan
voortbouwend op weggeslagen funderingen
nu hij van zijn man-zijn is verlost
gaat het verleden voor hem open
Ziet hoe zij haar liefde geeft
onwaardig aan haar trouw
beseft hij zich maar al te goed
"Wat hou ik van die vrouw"
En zie, de hagel trekt weg
het verdriet weer opgeborgen
voor een passender gelegenheid
Van een afstand zie ik hem
zwaai naar de mij toegekeerde rug
glimlach en denk bij mezelf:
daar loopt een vent met échte ballen