Over mezelf.
Hallo daar, meisje van achttien jaar
Met je blauwe ogen en je korte donkere haar wat
langzaam aan verkleurd tot daar weer die blonde lokken zijn
Vorige keer dat ik je zag was je nog zeventien
Oh, wat mis ik toch jou lange bruine haren of die keer
dat ze blond en krullend waren, weet je dat nog?
Dat je altijd tekende en schreef dat je s'avonds lang wakker bleef..
Altijd leefde met die creatieve geest waar is die tijd gebleven?
Nu je alle regels keurig volgt en ik me afvraag
was dat in een ander leven?
Het lijkt allemaal zo lang geleden weet je het nog?
Het zou me niets verbazen als je het was vergeten
Zolang je jezelf maar niet vergeet
Want meisje lief, ik heb je lief of je nou veranderd zoals wij allen..
Je mag er zijn zoals je bent, ik zal je nooit laten vallen.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Maandag, december 20, 2010 21:06 |
| wat een mooi, voorzichtig, uitgebreid portretterend schrijven is dit! | |
| Anootje ...: | Vrijdag, juni 04, 2010 21:12 |
| Héél mooi geschreven ... :) Groetjes |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, juni 01, 2010 21:28 |
| een beetje tegenwicht voor al wat we moeten doen geeft ons gaandeweg een aangezicht dat prachtig passen kan. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sjarlotte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||