Automutilatie.
In de les gaat het over zelfverminking
De klas vind het maar raar
Ik deed het ook
wisten ze dat maar
Dan zouden ze niet zo reageren
maar gewoon normaal
Dan kon ik het wel gewoon vertellen
mijn eigen verhaal
Pijn in mijn buik
tranen in mijn ogen
Als ik het zou vertellen
zouden ze mij toch niet geloven
Want ik ben toch vrolijk
grappig en spontaan
Maar vroeger was ik
veel liever hier ver vandaan
Dan blijf ik maar stil
met gedachten in mijn hoofd
De juf die verteld verder
maar ik zit als verdoofd
Schuldgevoel en schaamte
vervullen mijn hele lijf
Tranen komen opzetten
vanzelf word ik weer stijf
Nog steeds niet verwerkt
Het doet me nog steeds zeer
Maar echt geloof me
Snijden doe ik echt niet meer!
Reacties op dit gedicht
| Anootje ...: | Vrijdag, juni 04, 2010 20:24 |
| héél sterk gedicht!!!!!! Goed voor je dat je het niet meer doet :) kherken het gevoel: er in de les over bezig zijn en zelf met het geheim rondlopen ... welke richting volg je? Groetjes |
|
| trucker klaas: | Woensdag, juni 02, 2010 00:02 |
| tja dan zijn lentekriebels een stuk prettiger :) stevig schrijven met overtuigend eind mooi ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anoukje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||