Verborgen schaduwen
Verborgen schaduwen
Verberg mijzelf in de schaduwen
van licht
zijn reflectie groeit
in de hoeken der nacht
gemanifesteerde trots heeft
me laten stranden
in verspilling en onbaatzuchtig
is alles overhandigd
ik voel zijn warmte
vanuit de luchten boven mij
wetend dat ik het niet waardig ben
om zulke gracieuze liefde te mogen
ontvangen
demonen zijn roerig en
wensen de zon zijn dood
lafaarden der nacht
het kwade werk is immers
nooit gedaan
een zachte wind
van het eigenzinnige
der bomen
brengen een boodschap
alsjeblieft geloof in mij
vanuit het duister reik ik naar de lucht
een zachte regen
valt alsof ik alleen kan huilen
een ieder kan rennen
doch zonder schuilplek
we zijn immers niets meer dan
wat in onszelf leeft
© M
Reacties op dit gedicht
| Elinora: | Vrijdag, juni 04, 2010 09:41 |
| Natuurlijk ben jij het waard, gelijk als ieder ander, Liefde te mogen ontvangen lieve Marousia!! Bedenk maar zo: Liefde is overal. Het enige wat je hoeft te doen, is je ervoor open te stellen. Ik vind het een diep doordringend gedicht met emoties waar een ieder zich in kan vinden! Heerkijke dag nog, maak er wat moois van lieve meis! XXX Elinora |
|
| De kleine Vos: | Vrijdag, juni 04, 2010 07:11 |
| stil makend dit de worsteling in je leven het vertrouwen in je geloof en een zeer mooi gedicht fijne dag Liefs Sonja |
|
| Obi Wann: | Donderdag, juni 03, 2010 23:56 |
| Hier voel ik onmacht, onzekerheid en angst van iemand die ook wel héél bewust weetvan waar zij mee bezig is. Mooi geschreven. Nog bedankt voor jouw reactie. Knufje |
|
| Quicksilver: | Donderdag, juni 03, 2010 08:13 |
| wonderbaarlijk mooi krachtig geschreven, demonen zijn inderdaad roerig, laat die graag varen naar nergenshuizen lieve meis! laat de zon en lucht je maar heerlijk verwarmen, dat zal je vast heel goed doen! Fijne zonnige dag gewenst liefs van je vriendin dicky xxxx |
|
| switi lobi: | Woensdag, juni 02, 2010 23:46 |
| Diepdoorleefde woorden... en wat een prachtige foto erbij! Lieve knuffel, switi lobi |
|
| Indy Toma: | Woensdag, juni 02, 2010 22:13 |
| Is iets verspilling als het verspilde ook maar voor even als niet-verspild heeft gevoeld? Iedereen is waardig te ontvangen en te geven, juist omdat we niets meer zijn dan dat wat in onszelf leeft: warmte, liefde, respect, niet in de laatste plaats voor onszelf. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marousia |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||