Omarm me.
Omarm me,
liefste
blijf bij me
ook vanacht
huil met me
stil dit lijden
streel me zacht
omarm me,
alsjeblieft
verwarm me
want ik bevries
ren met me
ookal weten we niet
waarheen
val met me
laat me ook dan
niet alleen,
van me op.
Huil met me
zwijg zo stil als ik,
ruil met me
wanneer wat ik heb
minder waard is dan dat van jou
omarm me,
liefste
en laat me los, daarna
Omarm me,
verlies me
en vind me terug
omdat je weet waarnaar ik ga.
Reacties op dit gedicht
| mad miracle: | Zaterdag, juni 05, 2010 00:02 |
| ik ben het volstrekt met david oneens, dit roept bij mij juist weerstand en vragen op (ruilen?! met mij?! weet wat je zegt) ik vind het een klassiek gevalletje van overdreven aanstellerij.. van iemand die nog niets heeft meegemaakt: dat is mijn impressie. dat klinkt niet aardig nee (maar ja: jij zet het online: niet ik) het is ook niet voor mij geschreven daarbuiten.. rustig?! geenszins, wat mij betreft. | |
| David Matser: | Vrijdag, juni 04, 2010 23:44 |
| Het repeterende ''omarm me'' geeft het gedicht iets heel meeslepends, voor ik er erg in heb, zit ik helemaal in het gevoel dat dit gedicht uitdraagt. Het voelt enerzijds als een rechtse directe, omdat ik dit gevoel heel goed ken, maar tegelijkertijd heb je het op zo''n manier geschreven dat deze aan wanhoop grenzende emotie heel rustig overkomt. Knap geschreven dit! liefs, |
|
| David Matser: | Vrijdag, juni 04, 2010 23:39 |
| Wow.... ik ga even nadenken over een passende reactie onder dit gedicht ;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stella Complete | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||