Het Park
markt
geen betere tijd
om eens rond te lopen
ook in het park
van de Zofnies
de vroegere Fonzies
echter
ik zag niet één Zofnie
wel een ex-Zofnie
die nu een Luigi is
ja
de Luigies waren aanwezig
sommige van hen
vijandig naar mij toe
ze stelden me vragen
over mijn boek
'Dagen op de Afdeling'
lachten mij uit
waar ik bij was
en dergelijke
maar dat was
buiten de ex-Zofnie
gerekend
hij nam het voor me op
ik kon weggaan
gelukkig maar
waarom toch
voel ik me zo aangetrokken
tot hetgeen me
zoveel angst aanjaagd
dat park
dat park
er scheelt wat
met het park
de bendes misschien
maar het is meer dan dat
het is het park
er scheelt iets met het park
waarom ik naar het park ging
simpel
ik wou Punk Fons
nog eens spreken
Punk Fons is een zekerheid
een geweldig iemand
dat is de vermenselijking
van wat er gaande is
in het park
een eufemisme
in mannenvorm
wandelend
in een park zonder ziel
zonder zekerheid
gevuld met twijfel
en aantrekking
wat is het toch aantrekkelijk
angst
ik geniet van mijn angst
want ik ben mijn angst
en ik ben het niet
er zijn de passanten
er zijn de bendes
en er is het park
maar ik ben anders
hoezo?
wist ik dat maar
ik heb één zekerheid
het park
er is iets met het park
iets dat ik weet
maar niet ken
iets belangrijks
maar zonder details
of aanwijzingen
het park
het park
mijn leven
weg wil wil terug
daar weg terug weg
ik heb angst
maar soms geniet ik er van
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Zaterdag, juni 05, 2010 00:11 |
| np mad miracle, we zijn niet allemaal dezelfde :) | |
| mad miracle: | Vrijdag, juni 04, 2010 23:13 |
| dit staat zo ver bij mij vandaan: vergeef me. | |
| Indy Toma: | Vrijdag, juni 04, 2010 22:56 |
| Angst en genot door middel van zelfkastijding? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||