Schors misleidt
als zuchtende zomerwind
het hart lokt naar verzachtende
pijnboom
krul ik in rondingen van takken
tilt geurend hars mij op
lang leven jonge naalden
in groene verbondenheid
met onvergankelijke geest
glimlachend zwijgt de schors:
ogenschijnlijk ruwe bolster
niet laat zien wat in hem leeft
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Zaterdag, juni 05, 2010 20:55 |
| de meeste zien eruit als een gebruikt bierviltje ;allemaal kringen groet ,klaas |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, juni 05, 2010 14:05 |
een ruwe bolster...draagt meestal een ster, binnenin mooi gedicht liefs kerima ellouise |
|
| ela: | Zaterdag, juni 05, 2010 14:04 |
| Hoe ruwer de schors, hoe fijner het hout. ela |
|
| Monsieur le Six: | Zaterdag, juni 05, 2010 12:31 |
| Toch beter dan wat ik eerder las van je. Dit is OK. Sic (6) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||