verloren wegen
Strijden..
vechten voor, dat
wat je zo lief is.
Verdrietig probeerde,
ik hopeloos
tot je door te dringen.
Ik wilde je zo graag, alles
van mezelf geven en
nog veel meer dan dat.
Ondanks jij mijn hart
steeds teleurstelde.
Mijn toekomst
had ik om de jouwe
uitgestippeld.
En slechte wegen
veegde ik met veel
liefde uit.
Wat kon ik meer doen,
dan dat wat ik deed.
Had voor één keer,
Geluisterd, zonder
eigenwijs je eigen
wegen te wandelen.
Het spijt me..
genoeg is genoeg.
Vanaf nu zul je, je eigen
leven moeten handelen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||