Ik wou je niet verraden
maar een keuze had ik niet
die werd me door jou
ook niet gegeven

Ik wist niet
hoe ik dit het beste
kon gaan aanpakken
mensen begonnen vragen te stellen
waar je was
en ik wist anders niet
wat ik moest zeggen

ik stond
met mijn mond vol tanden
Ik heb enkel de waarheid vertelt
maar daardoor heb ik geklikt

Denk niet
dat ik dit voor mijn plezier
heb gedaan
liever liet ik nu een traan
want ik voel me schuldig
om wat ik deed …

Maar misschien
was het wel de beste keuze
voor jou veiligheid
er moest ééns iets met jou gebeurd zijn
hoe schuldig zou ik
me dan voelen

Vergeef me
ik deed het alleen
voor je eigen bestwil …


*11 juni 2010*

(in mijn opname moest N. vanmiddag om 12u30 door naar huis. en moest de bus halen op 1 km afstand wandelen. D. zei: "ik ga met je mee en ik keer dan terug" maar D. mocht hélemaal niet weg uit het ziekenhuis. Bovendien liet ze mij alleen staan bij de afwas. Ik ging éérst niets zeggen tegen de verpleging, maar op aanraden van iemand uit mijn groep heb ik het toch gedaan ...)