Gezond ben ik allang niet meer
en er komt al tijden geen eind meer aan mij dagen
Verloren en verlaten lig ik hier te wachten
terwijl ik toekijk hoe de klok mijn uren wegtikt.

Ik ben vergeten wat mij hier nog bindt
nu dit geen leven meer is, maar enkel nog lijden.
Dan ben juist jij, mijn dierbare, degene die mij hier vast houdt
omdat ik voel dat je mij niet kan laten gaan.

Als mijn dagen enkel nog gevuld met pijn zijn,
pijn in mijn lichaam en pijn van dit leven,
dan wil ik liever vrij zijn.
Eerlijk waar, dan ben ik liever dood.

Er is voor mij geen reden meer om te blijven
als toch al bekend is waar dit lijden toe leidt.
Als ik al niet kan genezen en niet meer hoef te hopen,
laat me dan wél met mijn waardigheid gaan.



*Na gezien te hebben hoe slopend het was voor mijn moeder om met een ongeneeslijke ziekte te leven, is dit hoe ik tegen euthanasie aankijk.*