Die zoveelste nacht
's Avonds laat
Een ziel in de nacht,
Nadat het licht uitgaat,
Klinkt er iets heel zacht...
Pijnlijk en verdrietig,
Radeloos de weg kwijt,
Huilt ze in haar ééntje.
Wanneer de pijn haar weg leidt...
Geen gegil,
Trillend in haar bed,
Het geluid maakt haar stil.
De tranen waar ze zich tegen verzet.
Beetje bij beetje,
Wordt ze moe.
Verlaat ze haar tranen,
En gaat ze naar dromenland toe.
Weer een nacht zoveel gehuild,
Weer een verhaal dat zich verschuilt.
Een glinstering in haar oog erbij,
Een eenzaam moment is eindelijk voorbij
Een ziel in de nacht,
Nadat het licht uitgaat,
Klinkt er iets heel zacht...
Pijnlijk en verdrietig,
Radeloos de weg kwijt,
Huilt ze in haar ééntje.
Wanneer de pijn haar weg leidt...
Geen gegil,
Trillend in haar bed,
Het geluid maakt haar stil.
De tranen waar ze zich tegen verzet.
Beetje bij beetje,
Wordt ze moe.
Verlaat ze haar tranen,
En gaat ze naar dromenland toe.
Weer een nacht zoveel gehuild,
Weer een verhaal dat zich verschuilt.
Een glinstering in haar oog erbij,
Een eenzaam moment is eindelijk voorbij
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *PinkTears* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||