Syrenen
Syrenen
Slentert langs vloedlijn
staart naar de bodem van
eigen bestaan
spoelend over haar heen
laat je toch gaan
staart naar de zee
schelpen die fluisteren
sluit toch je ogen,
droom
en kom met ons mee
schreeuwende meeuwen
voelt zich zo leeg
wilt door wind gedragen
worden
weet het is veeg
branding blijft lokken
blind naar de zee
sluit toch je ogen
droom
en kom met ons mee ...
Slentert langs vloedlijn
staart naar de bodem van
eigen bestaan
spoelend over haar heen
laat je toch gaan
staart naar de zee
schelpen die fluisteren
sluit toch je ogen,
droom
en kom met ons mee
schreeuwende meeuwen
voelt zich zo leeg
wilt door wind gedragen
worden
weet het is veeg
branding blijft lokken
blind naar de zee
sluit toch je ogen
droom
en kom met ons mee ...
Reacties op dit gedicht
| Wieca: | Woensdag, juni 16, 2010 12:47 |
| Storm heeeeeel mooi geschreven |
|
| spring-in-het-veld: | Woensdag, juni 16, 2010 12:21 |
| prachtig ditte, je hoort de meerminnen zoetgevooisd lonken | |
Over dit gedicht
| Auteur: stormgeboren | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||