In een adem lees ik jouw laatste woorden
een koude rilling over mijn lichaam
zo onwezenlijk,niet echt doordringend
schrijf ik voor de duizendste keer je naam
Al wat er ooit is geweest
zovele beelden flitsen door mijn hoofd
emoties die ik moeilijk kan bedwingen
ik heb zo in jouw liefde geloofd
Teveel heb ik mij aan je vastgeklampt
je was mijn redding,mijn steunpilaar
je zei zo vaak dat ik verstikkend was
en wat jij zei dat was ook waar
Kon ik toch maar zonder jou
al was het toen maar voor heel even
pas nu dring het tot mij door
jou missen daar moet ik nu mee leven